De Nederlandse overheid streeft naar een groene waterstofeconomie met een productiecapaciteit van 8 GW in 2032. Dit vereist aanzienlijke hoeveelheden zuiver water als grondstof voor de benodigde electrolyzers. Momenteel lijkt de oplossing een lineaire aanpak met omgekeerde osmose (RO) te zijn, waarbij ofwel zeewater wordt ontzilt, ofwel het drinkwater als bron wordt gebruikt. Deze benadering heeft echter een aantal nadelen. Allereerst ontstaat er in beide gevallen veel restwarmte die moet worden weg gekoeld. Bovendien is bij zeewaterontzilting een hoog elektriciteitsverbruik vereist terwijl er ook chemicaliën worden gebruikt. Dit draagt bij aan een grote ecologische voetafdruk. Ten derde wordt drinkwater steeds meer een kostbare bron die ook voor andere doeleinden beschikbaar moet zijn.
Als voorkeursroute bevelen watertechnologie-experts van Wageningen University & Research aan om een geïntegreerd systeem te implementeren. Met deze Nexus-benadering worden de nadelen van RO aangepakt, terwijl er diverse waardevolle nutsvoorzieningen voor de samenleving aan worden toegevoegd. Wij noemen dit het SeaHydrogen-concept.
Onze aanpak maakt gebruik van de restwarmte van de elektrolyseapparatuur om zuiver water en waardevolle mineralen uit zeewater te produceren. Het zuivere water wordt niet alleen als grondstof voor de waterstofproductie gebruikt, maar is ruim voldoende om een alternatieve zoetwaterbron te creëren. Hiermee kunnen de verwachte zoetwatertekorten in de nabije toekomst worden verminderd. Berekeningen en voorlopige pilotstudies bevestigen dat er meer zuiver water kan worden geproduceerd dan nodig is voor de waterstofproductie. Als extra voordeel van het benutten van de afvalwarmte is er minder koeling van de elektrolyseapparatuur nodig, waardoor het gebruik van koelwater wordt geminimaliseerd en bovendien energie wordt bespaard.
